ประวัติส่วนตัวของเจ้าของบล็อก
การถ่ายภาพ
เริ่มถ่ายรูปตอนเรียนมหาวิทยาลัย ด้วยการยืมกล้องฟิล์มของชมรมถ่ายภาพและกล้องฟิล์มของบิดามารับงานถ่ายภาพ เป็นงานพิเศษเพิ่มรายได้ให้ตนเองในช่วงที่กำลังเรียน ในช่วงปีแรกทำงานพิเศษจนมีเงินพอไปซื้อกล้องมือสองที่ร้านกล้องชื่อดังร้านนึงในมาบุญครอง ไปยืนเกาะกระจกดูทุกวัน อยากได้มากถึงกับต้องขอมัดจำจองไว้ก่อน หลังจากได้กล้องฟิล์มมาเป็นของตนเองก็รับงานพิเศษในขณะเรียนมาเรื่อยๆ จนสามารถถอยกล้อง DSLR ได้ ชอบใช้กล้อง Canon แต่เลนส์ส่วนใหญ่เป็น Nikon (มือหมุน) ใช้มาตั้งแต่ 300D, KissX, 40D, 50D แล้วก็มาจบที่ 5D Mark II เพราะชอบเกี่ยวกับการถ่ายวีดีโอในโหมด manual ล้วนๆของกล้องตัวนี้มากๆ ทุกวันนี้ก็ยังคงใช้อยู่
สไตล์การถ่ายภาพที่ถนัด ก็จะเป็นการการภาพบุคคลด้วยแสงแดด พวกแลนด์สเคปกับแนวอื่นๆจะไม่ถนัดสักเท่าไหร่ อาจจะเพราะว่าถ่ายภาพบุคลด้วยแสงแดด มันสามารถใช้ได้แค่กล้องตัวเดียวกับเลนส์ตัวเดียว ไม่ต้องใช้อุปกรณ์เยอะเหมือนแนวๆอื่นๆ คือจริงๆไม่มีด้วยแหล่ะ (ฮา)
ภาพยนตร์
พูดถึงการถ่ายหนัง ชอบถ่ายหนังสั้นไร้สาระมาตั้งแต่ชั้นมัธยมปลาย ด้วยกล้องแฮนดี้แคมที่บันทึกลงบนเทปแม่เหล็กเล็กๆ (เวลาเอาลงคอมนี่โคตรลำบาก) หลังจากนั้นก็ได้มีโอกาสทำหนังสั้นสำหรับเปิดปิดในซีดีอนุสรณ์ของโรงเรียน, หนังสั้นอินโทรเข้างาน First date ของมหาวิทยาลัย, ส่งหนังสั้นแข่งได้รางวัลมาในหลายๆรายการด้วย ในช่วงมหาวิทยาลัยเรียนค่อนข้างหนักเลยไม่ได้มีเวลาถ่ายหนังเล่นเหมือนแต่ก่อน กว่าจะได้มารื้อฟ้ื้นก็เข้าช่วงที่เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว ตอนนั้นอยากได้กล้องที่มีภาพเหมือนกล้องถ่ายหนังทั่วไป เลยเอากล้อง 40D ที่มี Liveview รุ่นแรกๆ มาต่อออกจากโน้ตบุ๊คแล้วแค็ปเจอร์ภาพผ่านจอคอมอีกที (555 โคดลำบาก) หลังจากนั้นก็พัฒนามาเป็นกล้อง 5D Mark II ในที่สุด
ตอนเด็กๆมารดามักจะพาไปดูหนังที่โรงภาพยนตร์เป็นประจำทุกสัปดาห์ นี่คงเป็นสิ่งแรกๆที่ทำให้ชอบภาพยนตร์มาตั้งแต่เด็กๆ แต่จุดเปลี่ยนที่สำคัญคือการได้เข้าไปชมภาพยนตร์เรื่องนึงของ Christopher Nolan ที่ทำให้ถึงกับต้องอุทาน(ในใจ)ว่า เห้ย! อยากทำหนังให้ได้แบบนี้บ้างหว่ะ หลังจากนั้นเลยหาเวลาว่างมาศึกษาเกี่ยวกับการทำหนังด้วยตนเอง ชวนเพื่อนไปถ่ายหนังสั้นไร้สาระเล่น ก็มีได้รางวัลมาบ้าง สนุกดีเหมือนกัน จนถึงตอนนี้ก็ออกมาเป็นฟรีแลนซ์ถ่ายภาพถ่ายหนังเต็มตัว